Czym jest osteopatia? Wciąż jest to pojęcie tajemnicze dla większości z nas, choć sama dziedzina ma już ponad stuletnią tradycję. Twórcą osteopatii jest amerykański lekarz – Andrew Taylor Still – W trakcie wojny secesyjnej służył jako chirurg. Po wojnie i stracie w wyniku epidemii zapalenia opon mózgowych żony i trójki dzieci, doszedł do wniosku, że medycyna jego czasów jest w wielu przypadkach nieskuteczna. W związku z tym poświęcił kolejne lata na studiowanie ludzkiego ciała i szukanie alternatywnych sposobów leczenia. Skoncentrował się na studiowaniu anatomii i biomechaniki oraz ich zastosowaniu w praktyce. Wierzył, że każdy organ ma określoną funkcję i na podstawie własnych obserwacji stworzył spójny system medyczny, teorię terapii i rodzaj filozofii opieki medycznej, które nazwał osteopatią. W myśl założeń Stilla ciało jest całością, ma tendencję do samoleczenia, jego struktura i funkcje są wzajemnie sprzężone, a racjonalne leczenie opiera się na wymienionych tezach. „Znajdź, napraw, zostaw” – organizm człowieka poradzi sobie z „usterką”, jeśli tylko da mu się odpowiedni bodziec.

 Obecnie osteopatia jest metodą znaną i uznaną na całym świecie. Traktuje człowieka holistycznie  zakłada, że organizm ma zdolność do samoregulacji i przywracania równowagi. Osteopata rozpoczynając pracę z pacjentem, oprócz badania manualnego, mającego na celu ustalenie przyczyny dolegliwości by wspomóc ciało w rozwiązaniu problemu, musi poznać formę psychiczną człowieka, z którym ma pracować, jego nastawienie do życia i samopoczucie. Wpływ na stan zdrowia mają czynniki zewnętrze (urazy, kontuzje), ale również problemy natury mentalnej, tworzące w organizmie blokadę uniemożliwiającą mu samodzielny powrót do równowagi. Odpowiednia terapia wspiera organizm w dążeniu do samoleczenia i utrzymania równowagi, do pobudzenia sił ciała do walki z pokonaniem choroby. Osteopata w procesie terapeutycznym wykorzystuje techniki manualne w celu odzyskania i normalizacji zaburzonej normalizacji tkankowej. Metodę tę wykorzystuje się zarówno u niemowląt oraz małych dzieci, delikatnie i precyzyjnie mobilizując tkanki i doprowadzając do ruchomości w obrębie mięśni, stawów, układu krwionośnego, nerwowego i narządów wewnętrznych, jak i u osób dorosłych wspierając walkę z wieloma dolegliwościami (bóle głowy pochodzenia napięciowego, bóle kręgosłupa i stawów obwodowych, dyskopatie, zespoły uciskowe nerwów i naczyń, wady postawy, przemęczenie i wyczerpanie nerwowe, zaburzenia pamięci i koncentracji, zawroty głowy, zaburzenia snu, szumy w uszach, zaburzenia czynnościowe w obrębie układu pokarmowego, bolesne miesiączki, bóle krzyża w okresie ciąży). Wykorzystuje ona metody diagnostyki klinicznej i nie stanowi alternatywy dla medycyny akademickiej, lecz jest jej uzupełnieniem. Mimo że w trakcie studiów medycznych i podyplomowych lekarze niewiele dowiadują się o osteopatii, pojawienie się osteopatów w Polsce należy traktować jako szansę tak dla pacjentów, jak i służby zdrowia.